Τιμωρία σημαίνει σωφρονισμός και όχι εξόντωση
Τέσσερις ημέρες μετά το πρωτοφανές περιστατικό του
ναζιστικού; χαιρετισμού
του Κατίδη μετά την επίτευξη του νικητήριου τέρματος που πέτυχε κατά της
Βέροιας μπορούμε να δούμε τα πράγματα από μία πιο ψύχραιμη οπτική γωνία.
Καταρχήν αν το συγκεκριμένο παιδί ήταν οπαδός της Χρυσής
Αυγής είμαι σίγουρος και απόλυτα πεπεισμένος πως δεν υπάρχει περίπτωση να είχε
αρνηθεί ιδέες και αρχές όπως αυτές που υποστηρίζει ο ναζισμός. Σε αυτό που λέω
θεωρώ πως συνηγορεί το γεγονός πως η Χρυσή Αυγή παρότι έβγαλε αμέσως ανακοίνωση
υποστήριξης γρήγορα φρόντισε να συμμαζέψει αυτή καθώς σχεδόν αμέσως μετά τη
λήξη του αγώνα έγιναν γνωστές δηλώσεις του παίκτη πως η χειρονομία αυτή δεν
είχε ως σκοπό έναν ναζιστικό χαιρετισμό … αλλά μια αυθόρμητη πράξη ενός παιδιού
που έχει δώσει αρκετά δείγματα γραφής μικρού παιδιού και όχι επαγγελματία
ποδοσφαιριστή.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ποδοσφαιριστής έχει το ακαταλόγιστο.
Πόσες φορές στη ζωή μας όμως δεν έχουμε κάνει κάτι μέσα στην παρόρμηση της
στιγμής, πόσες φορές δεν έχουμε πληγώσει ανθρώπους άθελά μας και πόσες φορές
έχουμε κάνει πράξεις που έχουμε μετανιώσει στη συνέχεια ;
Τα παραπάνω δεν αποτελούν άλλοθι για τη συμπεριφορά του
ποδοσφαιριστή. Άλλοθι όμως δεν αποτελεί αντίστροφα και η συμπεριφορά του
ποδοσφαιριστή για την ΕΠΟ, τα κόμματα, τους δημοσιογράφους και όλους εκείνους
που έσπευσαν να τον καταδικάσουν εις θάνατον όπως τον Γιώργο Νινιό στην
ομότιτλη ταινία.
Τώρα θυμήθηκε η ΕΠΟ χωρίς βραδυπορία να καταδικάσει ένα παιδί(όπως
το λέω είναι έστω και αν θέλει να τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά) σε διά βίου
αποκλεισμό από την Εθνική Ομάδα και έσπευσε λίγη ώρα μετά το γεγονός να τον
καρατομήσει. Αραγε όλα αυτά τα χρόνια που σκάνδαλα και απερίγραπτες καταστάσεις
διαφθοράς έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο είχε
την ίδια γρήγορη αντίδραση η ΕΠΟ ;
Τώρα θυμήθηκαν τα κόμματα να καταδικάσουν τον χαιρετισμό του
Κατίδη ως ναζιστικό φαινόμενο αμέσως μετά την λήξη του αγώνα. Αραγε σε τόσες άδικες
και άσχημες καταστάσεις που πλήττουν την ελληνική κοινωνία, σε τόσα μέτρα
εξουθένωσης του λαού μας και σε τόσα σκάνδαλα έχουν αντιδράσει ποτέ έτσι ; Τόσο γρήγορα ; Τόσο καταδικαστικά ;
Τώρα θυμήθηκαν όλοι οι δημοσιογράφοι που προάγουν την έννοια
της αθλητικής δημοσιογραφίας(έτσι διατυμπανίζουν) και που έχουν συγκαλύψει γεγονότα
και καταστάσεις προς όφελος των συμφερόντων που εκπροσωπούν να καταδικάσουν
αμέσως χωρίς χρονοτριβή σε τέλος τον ποδοσφαιριστή και άνθρωπο Κατίδη ; Η μήπως δεν έχουν συμβάλλει
κ αυτοί με τον τρόπο τους στην κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου με την
κατευθυνόμενη δημοσιογραφία ;
Αρκετά λοιπόν με τους υποκριτές κάθε λογής. Ο Κατίδης έκανε
μια αντρίκια δήλωση μεταμέλειας και όλοι όσοι έσπευσαν να τον σταυρώσουν
οφείλουν να το ξανασκεφτούν. Σκοπός της τιμωρίας είναι ο σωφρονισμός και όχι η
εξόντωση και αυτό πρέπει να γίνει και με
το παιδί αυτό. Ούτε το ελληνικό ποδόσφαιρο θα σωθεί αν δεν ξαναπαίξει ο Κατίδης
ούτε το πολιτικό μας σκηνικό και η κοινωνία
θα κερδίσει κάτι με την καταδίκη αυτού του άμυαλου νέου.
Η λύση είναι μία και είναι απλή… Τιμωρία του Κατίδη προς
γνώση και συμμόρφωση και μαθήματα συμπεριφοράς στον ίδιο ώστε να σταματήσει να
έχει τάσεις αυτοκαταστροφής. Ας τιμωρηθεί, ας μείνει λίγο εκτός από το
ποδοσφαιρικό προσκήνιο, ας σκεφτεί καλά όσα έκανε και ας επιστρέψει να
αποδείξει ότι όλα όσα είπε στη δήλωση μεταμέλειάς του τα πιστεύει και μπορεί να
τα κάνει πράξη.
Το πάθημα του Κατίδη μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό
παράδειγμα στον αγώνα κατά του φασισμού. Το πάθημα να γίνει μάθημα. Και φυσικά
ας μην ξεχνάμε κάτι που αν κάναμε πράξη όλοι στη ζωή μας θα ήταν κάπως καλύτερα
τα πράγματα σε πολλές στιγμές της καθημερινότητάς μας : Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο
βαλέτω.
ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου